Ամանորյա ծառը աշխարհի շատ երկրներում վաղուց դարձել է Ամանորի և Սուրբ ննդյան խորհրդանիշ: Դժվար է նույնիսկ պատկերացնել, որ ժամանակին մարդիկ նույնիսկ չէին կասկածում, որ փշատերև ծառը կարող է օգտագործվել որպես տոնական զարդարանք:
Ենթադրվում է, որ Ամանորին տոնածառերը զարդարելու ավանդույթը առաջին անգամ գերմանական ժողովուրդների մեջ հայտնվել է դարեր առաջ: Զուգվածը պատահական չէ ընտրված. Այս ծառը խորհրդանշում էր քաջություն, ոգու անմահություն, հավատ դեպի լավագույնը և նույնիսկ վերածնունդ: Ruիլը դարձել է նոր տարվա ծննդյան, նոր հույսերի առաջացման նշան: Ավելին, հավատում էին, որ նա ի վիճակի է պաշտպանություն շնորհել, պաշտպանվել չար մարդկանցից և օգնել հաղթել ճակատամարտում: Դա այն կերած կերակուրն էր, որը տղամարդիկ, կանայք, երեխաները և տարեցները պետք է աղոթեին Նոր տարում:
Քրիստոնյաները որոշակիորեն փոխել են հեթանոսական ավանդույթը: Նրանց համար զուգվածը դրախտի ծառ դարձավ ՝ հիշեցնելով մարդկանց Աստծու մասին: Ենթադրվում էր, որ այս ծառը զարդարված կլիներ Բեթղեհեմի աստղի խորհրդանիշով, ինչպես նաև երկնային պտուղներով ՝ խնձորով: Որոշ քրիստոնյաներ ծառը զարդարում էին ընկույզով, կոնֆետով և հրեշտակի արձանիկներով: Timeամանակի ընթացքում Բեթլեհեմի ութաթև աստղը փոխարինվեց հնգաթևով, իսկ Ամանորի ծառը դադարեց լինել Քրիստոսի ծնունդը հիշեցնող խորհրդանիշ: Խնձորները նույնպես դադարեցին կցվել ծառին, քանի որ դրանք չափազանց ծանր էին և ճյուղերը ներքև էին քաշում: Մրգերի փոխարեն նրանք սկսեցին օգտագործել թեթեւ գնդիկներ: Սկզբում Սուրբ Christmasննդյան զարդերը խնձորի պարզ փոխարինողն էին, բայց ժամանակի ընթացքում այդ կապը մոռացության մատնվեցին նույնիսկ շատ քրիստոնյաներ, և գնդակներից բացի հայտնվեցին հսկայական քանակությամբ Ամանորի այլ դեկորատիվ տարրեր:
Ռուսաստանում Ամանորին տոնածառ զարդարելու սովորույթը հաստատվեց Peter I- ի կողմից: Իմանալով այս արևմտյան ավանդույթի մասին, նա ցանկացավ դրան ներկայացնել իր հպատակներին: Ահա այսպես հայտնվեց մի հրամանագիր, ըստ որի ամանորյա տոներին յուրաքանչյուր ընտանիք պարտավոր էր զարդարել տների բակերը, փողոցներն ու դարպասները, եթե ոչ ծառերով, ապա գոնե ճյուղերով, ընդ որում ՝ հնարավոր էր օգտագործել ոչ միայն զուգված, այլ նաև սոճին և գիհին: Սկզբում մարդիկ չէին սիրում այս հրամանագիրը, և նրանք հնազանդվում էին դրան ՝ վախենալով միայն Պետրոս I- ին զայրացնելուց: Սակայն ժամանակի ընթացքում զարդարված տոնածառերը դարձան Ամանորի հատկանիշ և այդպես մնացին մինչ օրս:
